30 de octubre de 2008

Del 9 al 30 de noviembre de 2008.
Entrada libre y gratuita.
Concurso de bandas. Clínicas. Jam Sessions. Conciertos.

Programación.
(Todos Domingos. :P)

9/11
18 hs.
Clínica a cargo de Sergio Verdinelli. "Diferentes aspectos del instrmento, lenguaje estilístico, la improvisación, preparación del ser, metodología personal para la práctica y el estudio."
20 hs. Apertura concierto: Ganador del concurso - El fin del mundo. (G. Hunt, clarinete; G. Spiller, batería; C. Pena, violoncello.)
21 hs. Concierto: Juan Arredondo quinteto
Eloy Michelini, batería / Hernán Merlo, contrabajo / Rodrigo Domínguez, saxo tenor / Luis Nacht, saxo alto / Juan Pablo Arredondo, guitarra y composición
22 hs. Concierto: Mariano Otero quinteto
Mariano Otero, contrabajo / Juan Cruz de Urquiza, trompeta / Francisco Lovuolo, piano / Rodrigo Domínguez, saxos / Sergio Verdinelli, batería

16/11
18 hs.
Clínica a cargo de Guillermo Capocci. "Improvisación, estructuras, texturas y contextos."
20 hs. Apertura concierto: Ganador del concurso - Damián Poots quinteto. (D. Poots, guitarra; S. Wagner, trompeta; M. Marengo, piano; D. Faclcón, contrabajo; M. López Grande, batería.)
21 hs. Concierto: Capocci-Romero-Lamónica trío
Guillermo Capocci, guitarra / Flavio Romero, contrabajo / Néstor Lamónica, batería
22 hs. Concierto: Ernesto Jodos trío
Ernesto Jodos, piano / Eloy Michelini, batería / Hernán Merlo, contrabajo

23/11
18 hs.
Clínica: Patricio Carpossi / Juan Arredondo "Diferentes aspectos en el acompañamiento, y su relación con el solista. Situaciones rítmicas e interacción."
20 hs. Apertura concierto: Ganador del concurso - G. López Di Muro trío (G. López Di Muro, guitarra y composición; P. Tesare, contrabajo; P. Díaz, batería.)
21 hs. Concierto: Patricio Carpossi quinteto
Mariano Loiácono, trompeta / Ramiro Flores, saxo tenor / Hernán Merlo, contrabajo y bajo eléctrico / Rodrigo Reparaz, batería / Patricio Carpossi, guitarra y composición
22 hs. Concierto: Hernán Merlo Neo4tet
Hernán Merlo / Fermín Merlo / Juan Arredondo / Partricio Carpossi

30/11
18 hs.
Clínica: Paula Shocron. "Interpretación, improvisación y composición en el piano."
20 hs. Apertura concierto: Ganador del concurso - S. Hernández quinteto (Alan Plachta, guitarra; S. Kuderer, piano; F. Huici, saxo alto; M. Lozano, bajo; S. Hernández, batería y composición.)
21 hs. Concierto: Paula Shocron trío
Paula Shocrón / Jerónimo Carmona / Carto Brandán
22hs. Cierre Festival. Jamm Session: abre Mazaki Tazaki
Nicolás Said, saxos / Juan Canosa, trombón / Patricio Carpossi, guitarra / Julián Montauti, contrabajo / Carto Brandán, batería

Entrada libre y gratuita.

Banfield Teatro Ensamble /
Complejo Cultural / Asociación Civil sin fines de Lucro.
Larrea 350, Lomas de Zamora.
Informes y Reservas al tel. 4392-2011
http://www.blogger.com/www.teatroensamble.com.ar
.El amor no se olvida.
+

28 de octubre de 2008

Soy infeliz por no tenerte en mi vida, por no verte, por no sentirte, por no deleitarme con tu presencia. Es así. Y si tenerte en mi recuerdo, en mi mente, en mi corazón, alimentar la esperanza y el anhelo cada día que pasa, es el único contacto que puedo tener con vos...decido ser infeliz. Hasta concretar nuestro reencuentro, verte, tenerte, sentirte; deleitar mis ojos con tu presencia y ser finalmente feliz.
+

27 de octubre de 2008

.."Mirando El Río Una Rumbita Te Escribí
Mientras Te Esperaba,
Con El Pechito Inquieto Y Alegre,
Y Un Andar De No Ser De Acá.
De Aquí No Me Moví De Tu Vértigo Mío,
De Tu Sonrisa Vertical, Que Misteriosa Es Una Rosa De Hiroshima
Y La Rumba Que Hay.
La Rumba Re Ríe, No Sabe Si Es Rumba,
Será Un Momento Nada Más,
De Eternidad, De Esos Que Me Da.
Todos Los Días, Todos Los Segundos
Infinitamente, La Alegría De Vivir,
El Sentido Que Da La Vida Vivir Contigo.
En El Cielo , En El Suelo, En Cada Una De Tus Cosas,
En El Cielo , En El Suelo, En Cada Una De Tus Cosas."..

(te lo iba a mandar por mail, antes de que pasara lo que pasó..Me dedicaste esa canción como tantas otras. Realmente no sé si recordarás haberme dedicado tales canciones; yo sí. Todas. Ésta es una de las cuantas que me hizo llorar y me hace recordar..Recuerdo una vez que la pusiste, estabamos en la compu y obvio, yo tarareando..nos besamos, una gran sensación por todo el cuerpo y cayó esa lágrima..esas emociones que sentí..dios. No hay explicación. Recorría todo mi cuerpo, mientras te besaba, esa sensación, esas sensaciones..y es ahí donde se detuvía el tiempo. Besándote...me estremezco tanto.)
Sabés? Sigo escuchando esas canciones esperando que un día las recuerdes..y me recuerdes.

Les metimos dos, cuerrrrrvosssssss!

26 de octubre de 2008

Es agotador quejarse, quejarse y quejarse. Ó simplemente buscar pretextos.
También es frustrante, tedioso, insufrible y a la vez agotador, no hacer lo que uno quiere hacer exactamente...en tal momento de su vida.
No es que no quiera hacer esto, porque en sí lo que hago, conforma lo que quiero lograr y lo que me hace crecer. Pero a la vez quiero otras cosas, que deseo tanto, que tiene su lugar inmovible en toda mi vida..No quiero sólo el día a día.
Ya sé..todo ésto va de la mano de la obstinación propia, el ser un poco vaga y la rutina que se formò con el tiempo.
Anyway..Mucha frustración. Ésto es algo que pienso ahora, descargo y punto. A los minutos, sigo pensando en lo mismo y me mantengo en ciertas cosas, pero al fin de cuentas hago lo que debo hacer.
Amo la música, no todo..no todas las materias..no toda la presión, como lo es la vida; no siempre todo es bueno y te gusta. Y está PERFECTO..pero...quiero otras cosas. Siempre fue así, sólo que me concentré en lo mío, en la música..haciendo equilibrio un poco con la mínima vida social, escolar y el ambiente en mi hogar..Y creo que lo hice bastante bien. Pero, siempre hay momentos en los cuales recuerdo que quiero más cosas y que me encantaría concretarlas ó empezar el proceso de a poco para alcanzar otros objetivos que no incluyen la música. Y a la vez, (Diosss.) Me digo: "Se supone que hay tiempo y demás..además tenes 17, casi 18 años..vas a terminar de estudiar apróximado a los 21 (si todo va como tiene que ser) de ahí, trabajas, aunque te va a costar un huevo y de ahí..digamos que no queda otra cosa que estabilizarse y si llega el amor, llega..Cuando tenga que llegar, tocará nuestra puerta. Sino vas a hacer que llegue jajaj. Y en conclusión, ahí está gran parte de tu vida, resumida..."
Qué quiero? Gran pregunta.. Qué querés vos? Qué quiere la otra persona? Yo siempre pienso en la otra persona y se nota ya que dejo indicios por todos lados; Voy a la casa de una amiga, voy a comprar algo ó la acompaño; estoy en la pieza de otro e instantaneamente empiezo a arreglar; a a la vez en esa situación trato de no molestar, ayudo, platico y trato de estar con las personas en mi alrededor y estar ahí si me necesitan. Varios ejemplos..
En fin..hablaba del "Qué quiere uno?" Dioss. Quiero amor, no sólo el que te brinda el hogar y la amistad, no quiero ser egoísta pero no se me es suficiente, yo tengo sentimientos muy fuertes hacia las personas, o son fuertes o no lo son tanto. ( Quiero apasionadamente o no tanto. ) - Ahora me arrepiento de decir eso de que no se me es suficiente, no es que no es suficiente sino que quiero algo más, no sólo eso.
Como dije, quiero amor. Quiero ser próspera y lograr mi objetivo profesional: Licenciada y Profesora Superior Nacional (y si es posible) Dirección Orquestal.
Quiero equivocarme lo menos posible (así como voy y por como soy, vamos mal...Pero, eso me hace lo que soy.) Hacer las cosas,asuntos, objetivos en el menor tiempo posible. (Pero ahora me estoy quejando con otras cosas y escribiendo ésto en vez de ahorrar tiempo. Además contradigo el principio que una vez dije: "No importa el tiempo, sino como lo implementaste y aprovechaste y qué lograste.") -Cabe acotar que empezo "Fútbol de 1ra" y si pierdo el hilo y comienza a no tener sentido ésto, más del que no tiene, ya sabemos por qué.-
Quiero cuando llegue su momento independizarme y comenzar mi vida como no dependiente. ("..Quiero cuando llegue su momento..." Mentira. Lo quiero ahora. Por qué? Francamente, quiero YA, así puedo crecer más, vivir más, experimentar más, no estar tan atada, tomar más decisiones de las que tomo, sacarle un pesito menos a mi madre..que no viene mal. Los cambios son buenos, a veces.)
Quiero encontrar a esa persona,unirme a esa persona (espero que sea una en particular.) y formar una familia y vivir para ellos.
Quiero que no haya tanta injusticia, pero eso es cuestión de tiempo, (creo.)
Quiero que todas esas personas de mi entorno que tanto quiero estén bien siempre y que reciban lo que merecen y ayudarlos a éstos para que reciban lo que merecen. (:])
Quiero que...
Lo sigo después.
Debo estudiar así algún día puedo lograr algo de lo que quiero.
+

*Estoy loca. Demasiado. que se lástima con solo pensar. Y capaz de golpearse reiteradamente la cabeza contra la pared. ju

24 de octubre de 2008

Ciclo de Conciertos en Facultad de Derecho
Orquesta Sinfonica Nacional
Dirección Orquestal: Andrés Spiller.
Hoy 24-10
A las 20 hs.
En la Facultad de Derecho
(Av. Figueroa Alcorta 2263 - Recoleta)
Interpretarán:
D.Shostacovich: Concierto para Violín y Orquesta Nº1 op. 99
Solista: D. Robuschi.
Juán José Castro: El llanto de las Sierras.
C. Debussy: "El mar".
Entrada libre y gratuita.

23 de octubre de 2008

Ya no me río como lo hacía antes, como ayer.
Ya no me río de las mismas cosas, habré desarrollado otra mentalidad..ó simplemente...
No es lo mismo. No soy la misma.
Pulso.
Cuando todo se detiene, todo a tu alrededor;
el silencio envuelve el ambiente, cada cm;
No encontras sentido a nada;
no hay dirección ni rumbo y todo se vuelve incierto;
El mar de preguntas se hace más grande;
y no encontrás la luz para volver.
Cuando lo demás no importa;
y estás ausente para todos;
Cuando caes en un pulso doloroso, profundo sin fin y a la vez anhelante.
+

22 de octubre de 2008




Es momento de "olvidar".. (a mi modo.)

No es solo el frío.
No es solo el dolor.
+
El amor que alimenta la esperanza.
El temor del olvido.
El fuego del sueño.
(La llama que jamás se apagó ni se apagará.)
Rememorar..cada vez que rebotas en mi mente.
Es la hora, es la horaa..(paraba raba raa.)
Es la hora de estudiar..!(paraba raba raa.)
Y arreglar toda la porquería (paraba raba raa.)
que se armó en el año (paraba raba raa.)
Aunque aprendí bastante(paraba raba raa.)
al modo feliz y horrible..(paraba raba raa.)
Al tener la oportunidaad..(paraba raba raa.)
voy a continuar.. (paraba raba raa.)

Es la hora, es la hora.. (paraba raba raa.)
Es la hora de estudiarrr (paraba raba raa.)
No te confundas, Agostina! (paraba raba raa.)
Es la hora de estudiarrrr (paraba raba raa.)
Porque podrás al terminarr (paraba raba raa.)
disfrutar y recuperar (paraba raba raa.)
demostrar y compartirrr (paraba raba raa.)
lo mejor de la vidaaa.. (paraba raba raa.) *



*(Sí que estoy loca..)

21 de octubre de 2008

Me gusta tanto tanto el sol.
Me sorprende cómo alumbra el sol. Como se siente en mi cara. (y si estoy con vos, es más hermoso.)
Me gusta tanto tanto el camino del asfalto. Varias direcciones, caminos que recorrer. De un lado al otro, de izquierda a derecha, cerca y lejos. (mucho más si lo recorro con vos.)
Me gusta, me gusta tanto el cielo, mirar, dibujar, imaginar, colorear..el conjunto de las nubes( el algodón en donde me quiero sentar y admirar el sol.)..las huellas que alguien dejó..las estrellas que son cada día más hermosas, es increíble su belleza y no hay una vez que las miro y se los digo además de contarles mi día.
Cómo adoro la luna!. Dios. Es la protagonista de la noche y es cuidada muy bien por las estrellas que siempre están a su lado y hay una estrella en particular que se muestra como compañera de la Luna. Cada vez que la miro, grito. Es hermosa. Me encantan sus formas, sus fases..su color..su vida.
No hay un sólo día en que no vea un árbol y me atonte su forma, sus hojas..y el contexto en el que está.
Adoro de una manera ridícula el aire, el viento, la brisa que siento en el parque pensando en un banco.
Amo los arcoiris. La otra vez me percate de uno..y los colores que lo conforman, rojo, naranja, amarillo, azul, violeta..(aunque no lo crean son esos colores, capaz me olvidé el verde) Hace tanto que no veía uno, obviamente grité.
Y tantas cosas más, solo me acuerdo de éstas. :)
Por ahora..

Me siento adorablemente ingenua al sorprenderme cada vez que siento, miro, admiro éstos objetos, visiones, cosas acompañadas con la sensación que producen en mí. Siento que jamás perderé ésto.
Hay gente que le parece estúpido ó "too much" con sus expresiones en sus caras estando al lado mío y viéndome a mí demostrando mi admiración, me hicieron entender que es "too much". Lo cual me importa un corno. En realidad siento lástima por ellos.


Esto me hizo recordar a una amiga, que completamente la relacionaria a esta sensación. Recuerdo que reíamos en vez de callar, saltabamos de la mano en vez de caminar, estabamos vivas y felices en vez de estar cara de orto ó preocupadas como los demás que veíamos a nuestro alrededor. Siempre cuando estaba con ella, todo tenía vida, amor, energía, comprensión, emociones, lecciones, regaños, demostraciones, meditación y por sobre todo, compañerismo. Ya no la veo más, dejamos de hablar. La extraño, la verdad. En fin, me acordé de ella. Yo sé que est bien.

19 de octubre de 2008

Y en tu regreso..(que anhelo..)

III - Hyvää iltaa, lintuseni

Hyvää iltaa lintuseni,
hyvää iltaa lintuseni,
hyvää iltaa nyt minun oma armahani!
Tanssi, tanssi lintuseni,
tanssi, tanssi kultaseni,
tanssi, tanssi nyt minun oma armahani!
Seiso, seiso lintuseni,
seiso, seiso kultaseni,
seiso, seiso nyt minun oma armahani!
Anna kättä lintuseni,
anna kättä kultaseni,
anna kättä nyt minun oma armahani!
Käsi kaulaan lintuseni,
käsi kaulaan kultaseni,
halausta kultaseni,
halausta nyt minun oma armahani!
Suuta, suuta lintuseni,
suuta, suuta kultaseni,
halausta lintuseni,
halausta nyt minun oma armahani!
Jää hyvästi lintuseni,
jää hyvästi kultaseni,
jää hyvästi lintuseni,
jää hyvästi nyt minun oma armahani!

Traducción.

III - Buenas noches, mi avecilla

¡Buenas noches, mi avecilla
buenas noches, mi tesoro
buenas noches, mi amor querido!
¡Baila, baila, mi avecilla
baila, baila, mi tesoro
baila, baila ahora, mi amor querido!
¡Detente, detente, mi avecilla
detente, detente, mi tesoro
detente, detente ahora, mi amor querido!
¡Dame la mano, mi avecilla
dame la mano, mi tesoro
dame la mano ahora, mi amor querido!
¡Arrodíllate, mi avecilla
arrodíllate, mi tesoro
arrodíllate ahora, mi amor querido!
¡Estréchame, mi avecilla
estréchame, mi tesoro
estréchame ahora, mi amor querido!
¡Abrázame, mi avecilla
abrázame, mi tesoro
abrázame ahora, mi amor querido!
¡Bésame, mi avecilla
bésame, mi tesoro
bésame ahora, mi amor querido!
¡Ya está, mi avecilla
ya está, mi tesoro
ya está, mi amor querido!
¡Levántate, mi avecilla
levántate, mi tesoro
levántate ahora, mi amor querido!
¡Adiós, mi avecilla
adiós, mi tesoro
adiós, mi amor querido!
~

(empieza en el anterior video.)

Y me pregunto..dónde estarás?

I - Missä armahani?

Miss’ on, kussa minun hyväni,
miss’ asuvi armahani,
missä istuvi iloni,
kulla maalla marjaseni?
Ei kuulu ääntävän ahoilla,
lyövän leikkiä lehoissa,
ei kuulu saloilta soitto,
kukunta ei kunnahilta.
Oisko armas astumassa
marjani matelemassa,
oma kulta kulkemassa,
valkia vaeltamassa;
Toisin torveni puhuisi,
vaaran rinnat vastoaisi,
saisi salot sanelemista,
joka kumpu kukkumista,
lehot leikkiä pitäisi,
ahot ainaista iloa.

Donde tú has estado..

II - Armahan kulku

Täst’ on kulta kulkenunna,
täst’ on mennyt mielitietty,
tästä armas astununna,
valkia vaeltanunnal
Täss’ on astunut aholla
tuoss’ on istunut kivellä,
kivi on paljo kirkkahampi,
paasi toistansa parempi,
kangas kahta kaunihimpi,
lehto viittä lempiämpi,
korpi kuutta kukkahampi,
koko metsä mieluisampi,
tuon on kultani kulusta,
armahani astunnasta.

Traducción.

I - ¿Dónde está mi amada?

¿Dónde está mi bienamada
dónde se halla mi amor
dónde se encuentra la alegría de mi vida
en qué terreno crece mi dulce baya?
No hay sonidos en el claro
no hay ruido de juegos en las arboledas
no hay música en la espesura
no hay cantos en las colinas.
Si mi adorada estuviese andando
mi baya deslizándose
mi tesoro caminando
y blanca deambulando
mi trompeta sonaría diferente
ecos resonarían en las laderas de las colinas
la espesura hablaría
todas las lomadas cantarían
las arboledas jugarían
y los claros se regocijarían.

II - El camino de la amada

Por aquí ha caminado mi tesoro
aquí ha estado la alegría de mi vida
por aquí ha pasado mi amada
y blanca ha deambulado
aquí ha pasado por el claro
allí se ha sentado en una roca.
La roca está más luminosa,
la piedra es mejor que la de al lado
el brezal dos veces más bello
y la arboleda cinco veces más dulce
y la pradera seis veces más florida
todo el bosque es más agradable
por el andar de mi tesoro,
por el pasar de mi adorada.

(Continúa en el otro video.)

17 de octubre de 2008

No te quiero sino porque te quiero
y de quererte a no quererte llego
y de esperarte cuando no te espero pasa mi corazón del frío al fuego.
Te quiero sólo porque a ti te quiero,
te odio sin fin, y odiándote te ruego,
y la medida de mi amor viajero es no verte y amarte como un ciego.
Tal vez consumirá la luz de Enero, su rayo cruel, mi corazón entero,
robándome la llave del sosiego.
En esta historia sólo yo me muero y moriré de amor porque te quiero,
porque te quiero, amor, a sangre y fuego. ~

P. Neruda.

16 de octubre de 2008

A lot of pain.
Y te recorri de punta a punta, pase por cada banco, por cada poste de luz, pisé las hojas de tus árboles, sentí al sol alumbrarme..y la brisa que baila junto con las hojas. (Cómo me duelen los pies!.) Y yo, bailo con tu recuerdo..ese recuerdo en el silencio.
El recuerdo..La ausencia de tu voz. El anhelo de tu existir. Las ansías de reencontrarnos. La ilusión de sentirte. La esperanza de tu regreso. El sufrimiento de poder sentirte. El soñar tu presencia. Un sueño, un deseo..que aparezcas y que tu existencia sea una vez más parte de la realidad. Y parte de mi vida.
+

Después de 5 meses, hoy estuve tan cerca de tí. Pero no lo sabré del todo..no pude voltearme y ver si te encontraba..por miedo. Miedo a que no me veas..ó seas indiferente.
Tal vez no se cruzo nuestro camino.

Me siento un poco mejor. A pesar de lo poco logrado. Hice lo que me recomendó, esa preciosa caminata. Gracias, Jengibre.

15 de octubre de 2008

No hay tiempo para el drama y menos para lamentarse.
Jamás me tomé el tiempo para lamentarme y no pienso empezar ahora.

Cómo nos golpea la vida..
Lo sé muy bien, la vida es injusta.
Indignante en varias ocasiones. Pero es la vida. La vida de uno, la vida que te marca un camino, la vida tiene un destino para vos.
Pero realmente, es el colmo!
Lo entiendo..es injusta, es injusta. ES INJUSTA. Pero YA ES EL COLMO.
Y literalmente, me moriría por cambiar las cosas. DE HACER CUALQUIER COSA.

...



Las únicas opciones..uff..hay varias. Pero mi madre me enseño muy bien la diferencia de que es correcto y que no; y que es lo bueno y lo malo. Aunque uno puede ser un poco terco y decida mal por ende, se equivoque. Por qué será que algunas personas lo hacen? Sabe uno mismo que se equivoca pero no cambia de parecer..Por qué pasará¿? Yo creo que es una manera de aprender, una manera de enfrentar las cosas. O sos sensato o sos masoquista. O aprendés por las buenas o por las malas.
Yo tengo todavía el tiempo para aprender por las buenas y el tiempo que perdí, lo puedo recuperar porque nunca es tarde. ( Y estoy empezando a creer que es así. Y me siento mejor.)Porque realmente uno tiene el tiempo y lo puede manejar de mil modos, solo tiene que ser un poco sensato y priorizar ciertos asuntos, cosas, asuntos, personas. Y debo añadir que ya sabiendo esto, hay algunos casos(yo, uno de ellos), uno quiere aprovechar todo el tiempo, lo intenta y lo intenta y lo sigue intentando aunque fracase o no le vaya como esperaba, simplemente uno quiere hacer TODO en el menor tiempo posible. Eso requiere de astucia, perseverancia, ser constante y pasión. Yo intento hacer eso, lo hice durante AÑOS. Pero llegó el momento en que me perdí y jamás me perdí en mi vida, es algo nuevo y uno tiene que lidiar con eso.
Yo soy una de las personas, como dije, que quiere hacer TODO en el menor tiempo posible, tan fuerte es esa mentalidad que me olvidé de como lo logro, de qué manera, cómo lo logré y qué hice, el modo y qué aprendí y cómo lo disfruté. Perdí toda esa perspectiva.
Muchas personas me dijeron, .."No importa cuanto tiempo te tome sino como lo lograste, como lo hiciste.".. (Crean eso, no sean tercos como yo.)
Y francamente, es verdad. Pero soy todavía un poco terca y no lo creo del todo. Aún sabiendo que es verdad. Supongo que en éste caso, voy a aprender por las malas..
Quién sabe..Mañana capaz me levanto y adquiero esa mentalidad. Requiere de un tiempo..Y como dije, lo hay..suficiente.
+













14-10-08 r.i.p


















19-05-08 r.i.p

.."Un animal merece más respeto que una persona."..
Amén.

Por qué se merecen más que respeto? Por qué son seres únicos?
Por qué? Que nadie se atreva a cuestionar esa verdad. Y el que no entienda el porqué, ahi les va.

Porque están ahí cuando los necesitas. Siempre. (Siendo ariscos, están.)
Porque son más leales que un ser humano.
Porque tienen los mínimos medios para comunicarse.
Porque no se pueden defender ante un ser un poco superior.
Porque no se pueden comunicar como lo hacemos nosotros, es más difícil.
Porque te dan amor cada día que están a tu lado.
Porque no tienen la suficiente fuerza para defenderse ante un ser humano.
Porque abren un lado de tu corazón que jamás habías explorado.
Porque no hay nada mejor que su compañerismo.
Porque son instantaneamente adorados.
Porque no podés dudar el sentimiento que sentís hacía ellos.
Porque te defienden ante todo.
Porque son seres irremplazables.
Porque es imposible olvidarlos.
+

Llegará un día en que los hombres conocerán el alma de las bestias y entonces matar a un animal será considerado un delito como matar a un hombre. Ese día la civilización habrá avanzado.
Leonardo Da Vinci

14 de octubre de 2008

Dejen de gritar. DIOS.
Hablan es igual a gritar. Siguen diciendo las mismas cosas, una y otra vez. Una y otro vez.
DIOS.
No hay silencio en esta casa. No encuentro silencio. Ni un momento para sentarme y llorar.+

...
Y el tiempo se detiene..
cuando disfrutamos
ó
sufrimos.
+
"El tiempo no cura las heridas, sólo las esconde." ~
te amé, te amo y te amaré...Bri.
¿Pueden parar de castigarme de esta manera?
¿Puede parar el dolor, por favor?
...
Es un grito silencioso. (si vieron la película, reconocen ese momento.)
Ya es la 3ra vez que me pasa a mí.

13 de octubre de 2008

Com que estoy al pedo..(en realidad no..Me pregunto qué estoy esperando para seguir estudiando..Bue, Tau.) Pensar que éstas boludeces jamás pensé hacerlas...y Bue, los giros de la vida (??).

.Primer nombre: Agostina
.Segundo nombre: Si me conocés, lo sabés.
.Fecha de Nacimiento: 26-04
.Lugar de nacimiento: Buenos Aires, Cap. Fed.
.Signo del zodíaco: Tauro. (Brava, según la gente.)
.Color de ojos: Cafés, marrón, caca?
.Color de cabellos: Castaño Oscuro.
.Estatura: 1.58 o algo así.
.Colegio: E.N.S nº3
.Número de calzado: 38
.Equipo de fútbol: Racing
.Equipo de básquet: Argentina..
.Deporte: Fútbol y Volley.
.Profesión: Estudiante hasta el momento.
.Idiomas: castellano, inglés y un poco de italiano.
.Un amigo: Todos.
.Una amiga: Todas
.Estado Civil: Soltera
.Un animal: Gato
.Un color: Violeta
.Un libro: Variossss.
.Un programa de Tv.: La ley y el Orden.
.Un dibujo animado: Tom y Jerry.
.Una película: Sleepless in Seattle.
.Un actor: Samuel Jackson
.Una actriz: Meg Ryan.
.Una fruta: Frutilla.
.Un lugar de vacaciones: El campo.
.Un país: Inglaterra
.Una comida: Fideos con tuco :P
.Una bebida: Coca-Cola
.Marca de cigarrilos: El Fumar Es Perjudicial Para La Salud
.Un postre: Helado.
.Gustos de Helado: Chocolate.
.Un Auto: Picasso o un Focus o....Peugeot 307 ^^
.Alguien a quien admiras: â mi mami.
.Una revista: Viva.
.Un diario: Clarín.
.El hombre mas lindo: Mi papá.
.Una emisora radial: Aspen.
.Fuiste a algún recital? No. A un Concierto..
.Un amigo a través de la Web: Adriel.
.Una amiga a través de la red: No recordar.
.Un restaurante: Jamás fui a uno.
.Cábala: No lo sé.
.Un papelón: ¿Cuánto tiempo tenés?
.Un perfume: Givenchy.
.Tiempo libre: Violín y pensar.
.Una Época en la q te gustaría vivir: 80's
.Peor defecto de una persona: Mentir
.Mayor virtud de una persona: Honestidad.
.Lo más lindo de la vida: Ser feliz.
.El día más feliz: 13-02-08 La 1ra vez que te vi.
.El día más triste: No hay. Sólo semanas y meses.
.Un defecto propio: Insegura.
.Una virtud propia: Confiable.
.Un buen recuerdo: Miles.
.Que te hace llorar: Todo. (el que me conoce..uff..)
.Que te hace reír: cuando me caigo o tropiezo.
.Q te sensibiliza: Todo.
.Q no perdonarías nunca: Orgullo.
.La peor palabra: Sapo.
.La mejor frase: "En verdad, si no fuera por la música, habría más razones para volverse loco."
.Un miedo: Rechazo.
.Una desilusión: Dejar de ser uno mismo.
.Amaste tanto a alguien como para llorar? Si.
.Sos celosa? Como que si..
.Cafe o te?: Depende la ocasión.
.Sabanas lisas o con aniimalitos? Lisas o rayas.
.Lugar para qe te besen: La boca.
.Un sueño cumplido: Que te haya encontrado.
.Una meta corta: Hay metas cortas?
.Larga: Terminar mi carrera.
.Hobbies: Tocar violín, pensar, pensar y...pensar. Hablar!
.Un amor imposible: ÉL. Hoy lo es..
.alguien qe te guste mucho: ÉL.
.A quien odias profundamente: A la Juana.. jajaja (solo para gente de mi entorno)
.Un número: 5
.Un letra: E
.dormir o madrugar: Dormir.
.Un día: 13-02-09/ 27-04-08
.Sos feliz?A veces.
.Amas a alguien?: djfñakfñkeeñialf (carita ruborizada.)
.Extrañas a alguien?: Si, many people.
.A quien le darías un beso si lo tuvieras al lado tuyo? a ÉL.
.Los ojos de? ÉL.
.Un regalo q hiciste hechos por ti? Unas cartas. Hasta algunas no fueron entregadas.
.Alguien a quién le debes mucho: Muchas personas..
.Ultima película que viste? Todopoderoso. Creo.
.Seven up o Sprite?: Sprite, toda la vida.
.Pinky o Cerebro? Pinky.
.TOM o Jerry? Los dos. :P
.Tenés buen humor? Depende. je
.Te emborrachaste alguna vez? Si, pero no para llegar a tener resaca.
.Canción que te hace llorar: Se lo dices tú.
.Los amigos son para siempre? Esperemos que sí.
.Crees en la amistad entre el hombre y la mujer? Si y no.
.Hay alguien enamorado de vos? Si..todos(??????)
.Sos romántico/a?: Si.
.El dia o la noche?: Noche, toda la vida.
.Tenés paciencia?: No. je
.Las tormentas te gustan o te asustan?: Depende.
.Has mentido en algo? Somos humanos..Como que si.
.Ídolo de la infancia: Cocomiel
.Infancia Feliz o Triste? Mitad y mitad.
.Rubios o morochos? No tengo preferencia.
.Materias Preferidas: Ya ni sé.
.Apodos: Agos, Ago, Estúpida, boluda(jajaj), Agogo, Mima. No sé, no recuerdo.
.Cómo te sentís? Neutro.
.Tenes todo planeado? Mi vida profesional, mi carrera nada más..Lo demás es incierto.
"Empezar a vivir con ese recuerdo, esa presencia.."

"Olvidar no se olvida nunca, hasta el último día de tu vida lo vas a tener presente."
:)
Lo anoto así no me olvido ¿ ?

12 de octubre de 2008

porque te lñdkfñdalkfnñalk y te extraño.
y no hay nada que piense que no lo relacione con vos.
+
Te recuerdo. te recuerdo y te recuerdo.
y no te olvido. Ni un segundo. Ni una milésima.

11 de octubre de 2008

Porque te tengo y no
porque te pienso
porque la noche está de ojos abiertos
porque la noche pasa y digo amor
porque has venido a recoger tu imagen
y eres mejor que todas tus imágenes
porque eres lindo desde el pie hasta el alma
porque eres bueno desde el alma a mí
porque te escondes dulce en el orgullo
pequeño y dulce
corazón coraza


porque eres mío
porque no eres mío
porque te miro y muero
y peor que muero
si no te miro amor
si no te miro


porque tú siempre existes dondequiera
pero existes mejor donde te quiero
porque tu boca es sangre
y tienes frío
tengo que amarte amor
tengo que amarte
aunque esta herida duela como dos
aunque te busque y no te encuentre
y aunque
la noche pase y yo te tenga
y no. ~


M. Benedetti.

10 de octubre de 2008
















Hermoso.
No sé a que viene esto pero bue..
"..Y no nos podemos quejar, tenemos varios caminos por recorrer..
No se pueden hacer todos a la vez, hay que escoger.
Como lo es la vida, es esto ó lo otro. No pueden ser los dos, ni la mitad de uno y del otro. Siempre hay que decidir.+"
Esto lo dije hace un día. Y realmente es lo que piensa la mayoría de la gente..al parecer.
Sinceramente yo no creo eso..Si podemos hacer todo lo que se nos cante, recorrer dos o tres caminos a la vez y no tener que elegir y hacerlo bien, recorrerlos como se debe. Que te podés tropezar, ni hablar. Pero somos capaces, somos capaces de todo, de conseguir lo que queramos, conseguir lo que nos merecemos.
Aunque debo reconocer que al recorrer varios caminos, no tenemos la oportunidad de disfrutarlos del todo porque al fin de cuentas, no es el resultado lo que importa sino como lograste ese resultado. Aún así, yo recorrería varios caminos a la vez..+
Me retiro con unas ganas de estar dentro de un auto y mirar desde él una autopista. Y ver las luces..los colores...las estrellas..los carteles..la gente a mi alrededor..más que nada, mirar la Luna.

9 de octubre de 2008

Extraño tanto verte. Extraño tanto que estés junto a mí. Extraño tanto tu mirada, tus ojos. Tu presencia. Te extraño tanto, tanto. Estoy cansada...no debí dejarte ir.
Por lo menos que no estés tan lejos..(miento).

Es tanto..Son tantas las cosas. Tantos sentimientos, emociones, momentos. Es tanto lo que significas. Por qué mierda me ocultó? No sé. Tengo miedo, obvio. De qué? De qué me muerdas? Tal vez. De qué me lastimes? Tal vez. Miedo de hablarte porque no puedo enfrentar el posible rechazo? Tal vez. Quizás porque no quiero enfrentar lo que somos? Quizás. Será porque te sigo queriendo como lo hice una vez (lo hago) y todavía más..? Será porque no quiero entender que ya no significo tanto para vos? Será que me oculto porque sé que me vas a rechazar? Tal vez.
Y la gran pregunta! Por qué pienso qué me va a rechazar? Pensar que soy optimista en casi todo, a veces, pero en esto. Ni un gramo de optimismo.
Será que es tanto el miedo de volver a perderte? Será que no quiero arriesgarme a hablarte porque va a ser la situación más incómoda de todos los tiempos? Será que no lo quiero hacer porque tengo miedo a lo que llegara a pasar? Acabo de decir "Lo que llegara a pasar", saben qué pienso? Exactamente vos me dijiste eso. "No tenés que pensar en lo que pase ó en lo que llegara a pasar ó en lo que dejara de pasar, Arriesgate agos..Yo no te voy a dejar caer.Voy a estar con vos hasta el final y te voy a cuidar mientras me dejes." Palabras tuyas,esas mismísimas palabras. (Pueden creer que me acuerdo estas pequeñas palabras que me las dijo hace 8 meses?!)
Será que es tanto lo que siento por vos que no te logro olvidar? Que se me es imposible que te libres de mi mente.Será que fuíste, sos y serás lo más hermoso que me pasó en la vida y que debido a eso tengo tanto miedo, tanta ansiedad, tanta angustia, tanto anhelo por volver a hablarte y desespero por verte una vez más?
Será que es tanto, demasiado, tan profundo todo lo que siento que no hay un solo momento del día que no pienso en vos. Será que cuando quiero a alguien al lado mío, o quiero reírme o quiero compartir algo o abrazar a alguien, te empiezo a buscar? Aún sabiendo que no estás..Que simplemente tengo la esperanza, la ilusa esperanza que podés aparecer mágicamente?
Será que aún sabiendo que no estás y paso por esos lugares donde estuvimos, se me es inevitable mirar alrededor y buscarte? Será porque estoy hinchada de tanta esperanza que produce mi organismo?
Será que esto que escribo me provoca que largue en llanto porque te extraño tanto, me haces mucha falta, porque me falta parte de mi risa, de mi corazón, de mi vida.
Será que soy una loca terriblemente enamorada de un ser que brilla, que resplandece, que tiene los más perfectos ojos, que tiene una boca irresistible, que tiene un corazón tremendo, que se expresa de una manera que envidio, que provoca que mi corazón se estremezca cada vez que lo nombro..pienso..;que me abrió las puertas de su mundo y yo las de mi corazón, que daría lo que fuera por tener otra oportunidad?

Será que mi sueño, seguís siendo vos? Si..Jamás cambió eso ni mi amor por vos. +

7 de octubre de 2008

Quizá sólo era cuestión de asumir, de llorar, de gritar. Quiza sólo tenía que pensar. Pensar con la cabeza. Quizá sólo tenía que odiarme un poco, y quererme, después quererme. Quizá sólo tenía que repasar, una a una todas las frases que me has dicho, quizá sólo tenía que recordar, uno a uno, todo los abrazos que me has dado, quizá sólo tenía que sonreír recordando tu sonrisa. Quizá sólo tenía que asumir que si tú eres feliz, también lo soy yo, aunque...Quizá sólo tenía que crecer otra vez, estrellarme, que volver a morir, que aceptar que otra vez fallé, que otra vez caí, quizá sólo tenía que volver a dejar de confiar en mí, y confiar en vosotros.Volver a aceptar........que fallé, que no puedo confiar en mí, que volví a soñar y volví a estrellarme.. Quizá era cuestión de que me arriesgara, que intentara, y disfrutara como nunca lo hice..Qué me llevo de esta experiencia? Dios..No hay palabras que puedan expresarlo. Las palabras que se acercan, muy poco cabe acotar, a lo que viví..extraordinario, inigualable, intenso, angustiante, desesperación, locura, amor, irremplazable, la felicidad misma con unas gotas de angustía. Tal vez, si..te perdí. Me equivoqué? No lo sé, me lo sigo cuestionando y por algo me lo cuestiono hasta el día de hoy..por algo sigo hablando de vos, por algo seguís en mi corazón.
Quizás nos encontramos así como si nada. Y así como si nada, nos separamos. Quizás sólo tenía que estar con vos en ese momento, me tocaba estar con vos, debía estar con vos...porque tenía que devolverte ese creer que perdiste. Quizás no puedo confiar en mí, ya que volví a soñar..y volví a estrellarme pero...Realmente, valió la pena todo. Todo.
Quizás me hubiera gustado no estrellarme, como no!..Pero sucedió, simplemente me hubiera gustado tener un segundo más con vos. Quizás dos..Quizás tres..Quizás tres más..
~

Cuando..
las ramas descansan sobre el asfalto.
un solo árbol florece.
el sol resplandece.
los dientes de león ya no están.
estamos firmes y quebrados.
las personas no te ven.
el colectivo no aparece.
Vemos cosas que queremos ver.
todo es importante. cada cosa.
Cuando todo es más claro...pero no son solo cosas buenas..
+
No he podido esta vez, vuelvo a no ser, vuelvo a caer.Qué importa nada si yo, no sé reír, no sé sentir.Sé que me he vuelto a perder, que he vuelto a desenterrar todo aquello que pasé.No sé ni cómo explicar que sólo puedo llorar, que necesito la paz que se esconde en tus ojos, que se anuncia en tu boca, que te da la razón.Ven, cuéntame aquella historia de princesas y amores que un día te conté yo.Hoy he dejado de hablar, quiero callar, disimular.Sólo me queda esperar, verte pasar, inventar.Quiero sentir algo y no sé por donde empezar, yo quiero que mi mundo deje de girar.Sé que me he vuelto a perder, que he vuelto a desenterrar todo aquello que pasé.No sé ni cómo explicar que sólo puedo llorar, que necesito la paz que se esconde en tus ojos, que se anuncia en tu boca, que te da la razón.Ven cuéntame aquella historia de princesas y amores que un día te conté yo.
~
All I can do is keep breathing..
..4 u.

5 de octubre de 2008

..Sufrimos impensadamente, porque en el amor está la semilla de nuestro crecimiento. Cuando más amamos, más cerca estamos de la experiencia espiritual. Los verdaderos iluminados, con las almas encendidas por el Amor, vencían todos los prejuicios de la época. Cantaban, reían, rezaban en voz alta, compartían aquello que San Pablo llamó la «santa locura». Eran alegres, porque quien ama ha vencido el mundo, y no teme perder nada. El verdadero amor supone un acto de entrega total. (...)

El monje Thomas Merton decía: «La vida espiritual consiste en amar. No se ama porque se quiera hacer el bien, o ayunar, o proteger a alguien. Si obramos de ese modo, estamos viendo al prójimo como un simple objeto, y nos estamos viendo a nosotros como personas generosas y sabias. Esto nada tiene que ver con el amor. Amar es comulgar con el otro, es descubrir en él una chispa divina.»

--.--

"Es necesario correr riesgos, decía. Sólo entendemos del todo el milagro de la vida cuando dejamos que suceda lo inesperado. Todos los días Dios nos da, junto con el sol, un momento en el que es posible cambiar todo lo que nos hace infelices. Todos los días tratamos de fingir que no percibimos ese momento, que ese momento no existe, que hoy es igual que ayer y será igual que mañana. Pero quien presta atención a su día, descubre un instante de silencio después del almuerzo, en las mil y una cosas que nos parecen iguales. Ese momento existe: un momento en el que toda la fuerza de las estrellas pasa a través de nosotros y nos permite hacer milagros. La felicidad es a veces una bendición, pero por lo general es una conquista. El instante mágico del día nos ayuda a cambiar, nos hace ir en busca de nuestros sueños. Vamos a sufrir, vamos a tener momentos difíciles, vamos a afrontar muchas desilusiones…, pero todo es pasajero, y no deja marcas. Y en el futuro podemos mirar hacia atrás con orgullo y fe. Pobre del que tiene miedo de correr riesgos. Porque ése quizá no se decepcione nunca, ni tenga desilusiones, ni sufra como los que persiguen un sueño. Pero al mirar hacia atrás —porque siempre miramos hacia atrás— oirá el corazón que le dice: «¿Qué hiciste con los milagros que Dios sembró en tus días? ¿Qué hiciste con los talentos que tu Maestro te confió? Los enterraste en el fondo de una cueva, porque tenías miedo de perderlos. Entonces, ésta es tu herencia: la certeza de que has desperdiciado tu vida.» Pobre de quien escucha estas palabras. Porque entonces creerá en milagros, pero los instantes mágicos de su vida ya habrán pasado. " *

*Fragmentos de "A orillas del río Piedra me senté y lloré." Paulo Coelho.

A veces nos invade una sensación de tristeza que no logramos controlar, decía él. Percibirnos que el instante mágico de aquel día pasó, y que nada hicimos. Entonces la vida esconde su magia y su arte. Tenemos que escuchar al niño que fuimos un día, y que todavía existe dentro de nosotros. Ese niño entiende de momentos mágicos. Podemos reprimir su llanto, pero no podemos acallar su voz. Ese niño que fuimos un día continúa presente. Bienaventurados los pequeños, porque de ellos es el Reino de los Cielos. Si no nacemos de nuevo, si no volvemos a mirar la vida con la inocencia y el entusiasmo de la infancia, no tiene sentido seguir viviendo. Existen muchas maneras de suicidarse. Los que tratan de matar el cuerpo ofenden la ley de Dios. Los que tratan de matar el alma también ofenden la ley de Dios aunque su crimen sea menos visible a los ojos del hombre. Prestemos atención a lo que nos dice el niño que tenemos guardado en el pecho. No nos avergoncemos por causa de él. No dejemos que sufra miedo, porque está solo y casi nunca se le escucha. Permitamos que tome un poco las riendas de nuestra existencia. Ese niño sabe que un día es diferente de otro. Hagamos que se vuelva a sentir amado. Hagamos que se sienta bien, aunque eso signifique obrar de una manera a la que no estamos acostumbrados, aunque parezca estupidez a los ojos de los demás. Recuerden que la sabiduría de los hombres es locura ante Dios. Si escuchamos al niño que tenemos en el alma, nuestros ojos volverán a brillar. Si no perdemos el contacto con ese niño, no perderemos el contacto con la vida. *
~
...y en otro momento de la vida..
Uhh.. es un bajónn..
jajaja En serio. Es un bajóonn..
Un verdadero desastree..
Esto sí que es un desastre..
DICE:Igual tranquiiloo, no te desesperes!
Cuando peor, mejorr..Mejor para tu historia..
Y reírannn reíraann al oír tu historiaa..
Maravillosa historiaaa.. ~

jajajajajaj
tre-men-do.

4 de octubre de 2008

Y..yo, una gran ilusa. Todo el funcking day pensando con un gran nivel de esperanza en mi ser que podrías aparecer.
Que levantaría la mirada y te viera ahí sentado perdido en el público, escuchándome.
Pero levanté la mirada y no estabas. Y aún así al no verte, te seguí buscando.
Sigo creyendo que me recordas. Que no me olvidaste.
Por eso, en cada esquina, en cada parada del 129, cuando paso por la facultad, cuando veo el cielo, te sigo buscando...Porque creo que va a llegar el día y nos vamos a reencontrar. Nos vamos a cruzar nuevamente. (y seré feliz..)
La puta madre, capaz nunca va a pasar, y sigo creyendo en esto porque soy incapaz de olvidarte.
Y no lo puedo dejar de hacer. Y como dije, dicen que debería...pero no, no lo hago. No lo hago porque no quiero, porque te quiero tanto, tantoooo...(suspiro) porque me encantaba caminar con vos y que estuvieras a mi lado, porque lloraba cuando te besaba, porque nunca creí sentir tanto tanto por una persona, porque abriste mi corazón y entraste de unaaaaa....oafnaefañeknaeifjañeoifjaeñi...
Porque creer es ver. Y yo espero verlo. No me importa el tiempo, simplemente contengo el aliento para cuando te vea cruzar esa puerta y estemos frente a frente. Eso sería lo ideal.
Aunque sería suficiente verte, de lejos, de cerca, a un metro o a 20 metros. Solamente verte. Observarte. Adorarte y recordar lo que se siente mirarte..sentir una vez más todo lo que provocas en mí.

No sé, capaz soy una gran ingenúa, Una ingenua terriblemente enamorada.
+

Y si..Hablo de "Él"
El hijo de puta que me hizo experimentar la felicidad.

Rostropovich.

Hacer toditito produce satisfacción.
:P

Seguidores